25 September, eindelijk was het weer zover, de dag der dagen.
Een visdag die alle andere visdagen overbodig maakt.

Maar voordat het zover was, moest er wel eerst iets impopulairs gedaan worden.
Het zetten van een datum, dat is en blijft altijd een lastig iets.
Het lijkt wel dat als mensen steeds meer tijd over hebben, het gelijk ook drukker hebben en uiteindelijk nergens meer tijd voor hebben.
Dus ja helaas, sorry voor degene die het aangaat,  het was niet anders.
Misschien iets om mee te nemen in de ledenvergadering, een vaste datum prikken net zoals bij de jubileumwedstrijd.
Scheelt een hoop gezei...eh gezever. 

En dan hebben we ook nog eens wie gaat waarheen, de één wil het liefst Big Gamen in de ene vijver terwijl de ander heerlijk ontspannend op de belevingsput wil gaan vissen.
Op zich niet zo erg, alleen heeft het organisatorisch wel iets meer voeten in de aarde.
Mede omdat de plaatsen bij biggame vijver maar zeer beperkt zijn en ja dan moet je er wel bij zijn.
Uiteraard ontkom je er dan niet aan dat je zelf ook nog een gedeelte moet bijbetalen, want om niet onder te gaan door eigen succes wordt er "slecht" één dagdeel aan de belevingsvijver vergoed door de vereniging.
Zou je langer of iets anders willen dan is het niet meer dan billijk dat je het verschil bijpast.
Maar we hebben dit kunstje nu al voor de derde keer gedaan, dus hebben we daar zo langzamerhand wel een draaiboek voor die
we voor de volgende keer gewoon weer kunnen gaan gebruiken.

In het kort,
de vereniging betaald één dagdeel belevingsvijver, alle overige kosten ( of meerprijs voor bijvoorbeeld de Biggamevijver ) zijn voor de deelnemers.
Vervoer is vanaf huis en voor eigen rekening, eventuele carpoolers regelen dit onderling.
Biggame moet van te voren besproken worden, dus geef dat op tijd door aan de gene die het voortouw heeft.

Dat bovenstaande lijkt me wel iets voor Peter v/d Vinne, die mag toch graag lawaai maken.

Uiteindelijk is het allemaal wel weer goed gekomen, Bertus en Peter beiden bedankt voor uw inzet en moeite. 
En natuurlijk moeten we Reindert Wobbes ook nog even in het zonnetje zetten, want deze heeft in al zijn generositeit  zijn eerder gewonnen beker van de onlangs gehouden Jubileumwedstrijd ter beschikking gesteld, bij deze gekscherend tot de Reindert Wobbes Bokaal benoemd.
Een gekkigheid natuurlijk.

Eenmaal 's ochtends aangekomen, konden of mochten we eerst nog even genieten van een bak koffie.
Een warm bak koffie....dat was ook wel nodig, vooral als je naar buiten keek naar het water.
Gezien de datum en het gure weer lagen de vijvers er troosteloos bij,
de wal was nat en sompig en langs de kanten lag het hier en daar bezaaid met dode herfstbladeren
en ook de storm van de dagen ervoor was ook nog niet helemaal uitgewoed,
dus er stond ook nog eens een straffe wind over het water.
De biggamers hadden mazzel, hun vijver lag mooi verscholen achter de struiken en bomen en hadden daardoor dus ook geen last van de wind.

Een troosteloze aanblik.....brr

Na wat getreuzel zochten de eersten alvast de waterkant op om een leuk plekje te vinden.
Liefst uit de wind, droog en beschut en wat misschien nog wel het belangrijkste was.....dicht bij de catering.
Druk te maken of we wel of niets zouden vangen was niet nodig, de vis zat er sowieso wel, is ook niet zo vreemd op een betaalwater.
Het enige wat die dieren kunnen zijn rondjes zwemmen.....
Maar het was in ieder geval lekker rustig.
Na een kleine tien minuten kwam de eerste steur al boven water, die eer was voor Fokko.
Geen grote weliswaar, maar als je dat dier op onze eigen meetlat zou leggen....dan heb je niets te klagen.

Geen grote, maar als je dat diertje op onze eigen meetlat zou leggen....dan heb je niets te klagen. Dus groot is relatief...

Niet kort daarna begon een ieder wel een visje te vangen en berichten uit die andere vijver.....dat bleef nog even uit.
Vaak betekend dat niet veel goeds, maar hé ook zij hadden de gezelligheid kunnen opzoeken.
Want naarmate de tijd vorderde werd er wel meer vis gevangen, niet alleen steur maar ook leuke karpers. 
Vooral Bertus had die geluk en terwijl sommige het nakijken hadden bleef Bertus maar vis trekken.
Ik weet niet hoeveel maar geloof dat de teller ergens rond de 18 stuks bleef steken.
Ook had Bertus een leuke gezonde jongen aan de lijn van wel om en nabij de anderhalf meter,
op dat moment een vijverrecord maar helaas wel eentje die even later om zeep werd gedaan door Fokko met een iets groter exemplaar van een kleine zes centimeter langer.
In your face Bertus hahahaha.  
Der zijn dagen waar we het met minder moeten doen.
Nico had het als vertegenwoordiger van onze feestcommissie ogenschijnlijk ook wel naar zijn zin.
De vrolijkheid was van zijn gezicht af te lezen.....of lacht die man altijd zo?

...blijdschap straalde van zijn gezicht af.....of lacht die man altijd zo?....

Het leuke van dit alles is dat het gewoon weer eens wat anders is en dat de nadruk niet altijd op het vissen hoeft te liggen,
maar dat het ook een stukje saamhorigheid en gezelligheid.
En als je dan beet hebt, dat je dan ook wat leuks aan de haak hebt.

....En als je dan beet hebt, dan weet je ook dat je wat leuks aan de haak hebt...

Helaas ging het al gauw naar de twaalf uur en moest er een eind gebreid worden aan deze leuke happening
of toch niet? 
De meeste mensen bleven toch plakken, altijd leuk om te zien dat men het naar hun zin hebben.
Iets wat voor een paar jaar terug geheel ondenkbaar was, want toen werden de hakken behoorlijk in het zand gezet.
Maar de aanhouder wint.
Een gedeelte had voor twee dagdelen geboekt en zouden in de middag richting de Biggamevijver gaan.
Maar van de eerder altijd twaalf plaatsen bleek deze nu nog maar zes plaatsen te hebben in verband met de hengeldrukte.
Dus een enkeling zou dan teleurgesteld moeten worden, maar Peter besloot daarop om zijn stek daar op te geven zodat een ander daar ook even kon vissen.
Kijk dat is wat een club een club maakt, het stukje sportiviteit.
Tegen die tijd kwam Loek Veldt ook nog even aanwaaien en in zijn kielzog zijn vrouw Lammie.
Altijd gezellig en misschien wel een nieuw lid??????

Loek en Lammie kwamen ook nog even aanwaaien.......

Helaas was de Bigame in de ochtend wat minder, maar later in de middag ging het voor sommigen toch een stuk beter en liet de vis zich wat meer zien.
Daar werden mooie knapen gevangen, maar over de twee meter zoals Dennis eerder daar eens gevangen had.....nee die hebben we niet gezien.
Arjen en Peter zaten schijnbaar in de goede hoek, want in de laatste uurtjes volgden er beet na beet.
Maar ja.....je kan ze wel haken, maar iemand moet ze toch scheppen.
Dat kon Fokko mooi doen, die zat er toch naast....en keek er naar....
Watjes, een vis die je haakt moet je ook zelf scheppen.....doe je bij het prinses margriet kanaal ook.
Even later toen Peter der nog eentje haakte gaf hij de hengel over aan ondergetekende zodat die ook nog even kon proeven van het "echte werk".
Alleen werd Peter wel een beetje sip toen bleek dat deze iets groter was dan wat hijzelf eerder die dag gevangen had.
Ach dan maar met z'n tweetjes eh...drietjes op de foto...

Even met z'n drietjes op de picture...

Maar na dit avontuur was het alweer half vijf en dus tijd om op te ruimen en naar de warme hap.
Dit keer niet in ons eigen thuishonk,
maar gezellig op de Woldstek en dat is daar ook wel best goed te doen.

...niet al te uitgebreid, maar een patatje en een frikandel is dan ook meer dan prima...

Helaas niet een al te uitgebreid menu, maar een patatje en een frikandel is op zo'n dag ook meer dan prima.
En wie de Reindert Wobbes bokaal nu gewonnen had?
Dat was Fokko met een mooie steur in het zwart, 156 Cm in de belevingsvijver.
En Arjen was de topscoorder met ......hoe groot was dat kreng ook al weer Arjan?
Ze wilden deze eigenlijk in de maag splitsen van ondergetekende, maar dat zou niet fair zijn want deze had hem niet gehaakt en niet geschept.
Dus nee, leuke geste maar Arjan is in dit geval de man van de Biggame vijver. 
En de aantallen?
Ja, dat was Bertus Huisman die er met kop en schouders en op eenzame hoogte daar ver bovenuit stak met zo rond de twintig stuks.
Twintig in het zwart, je zou ze maar in de nek hebben liggen......
Een oud Gronings gezegde komt hier wel van pas...het kon minder.
Tja helaas geen exacte aantallen, gewichten of lengtes.
Maar gezellig was het wel en dat is waar het om gaat.

Steller Fokko Zoutman